Oğlum..

Oğlum.. Kalbimdeki derin sızım, gözümdeki bir damla yaşım. Sevdiğim, çok sevdiğim. İlk gözağrım. Kelimelere sığdıramadığım. İlk korkum, ilk heyecanım. Kolay kolay canlı gerçekleşemeyecek bir doğumdan sağsalim kurtulabilmiştik. Ama sonrası.. Tam bir ızdırap. Heryerde ağrı, heryerde acı. Sürekli ama sürekli gözyaşı. Anne olmayı çok istedim ben. Ama o doğumdan sonra keşke dedim sürekli içim yana yana. Oğlumu sevemedim kana kana. İlk kokularını içime çekemedim doya doya. O yüzden hep bi yanım ezik, bi yanım hep eksik oğluma karşı. Kuzum benim. Minicik masum kuzum. Ninni söyleyemedim ona. Söyleyemedikçe ağladım, ağladıkça istemedim anne olmayı. Her doktorun oğlunuzun herhangi bir sağlık problemi var mı demesine usanmadan defalarca şükürler olsun dedim. Aylarca ya ölseydi, ya ölseydi ya ölseydi demekten aklım beynim bıktı dilim bıkmadı. Hemen ilk bakışta anne olamadım ben. Bütün dünyam allak bullaktı çünkü. Sürekli kaçmak istedim. Heryerden, herkesten. Minicik kuzumdan bile. Odamın sarı gece lambasına baka baka, ağlaya ağlaya, yavrumun yüzü yaş dola dola anne olmaya çalıştım ben. O gecelerden birinde oğlumla gözgöze geldik. Büktü minicik süt kokan dudağını, başladı oda ağlamaya. Bağrıma bastığım anda yavrumu, o zaman anne oldum ben. O zaman ninni söyleyerek başladım onu sakinleştirmeye. O zaman aradığım tokatı yedim yüzüme ve kendime anca gelebildim. Nasıl kıyarım miniciğime. Hiçbir günahı yokken yavrumun nasıl annelik yapmam ona. Nasıl kirli kalabilirim hala. Tevbe kapıları her an açık değil miydi? Affolurdum elbet bende. O kadar acı çektikten sonra hele. Yavrum o kadar saate dayanmışken ben niye su koyvermiştim. Bütün günahlarım perde perde serildi önüme. Hadi kızım dedim fırsat bu fırsat ağla ağlayabildiğin kadar. Tüm günahlarına ağla. Ertelediklerine, gelecekteki hatalarına.. Ağla doyasıya.. Ama gül artık süt kokuluna. Gül minik meleğine. Yıllarca hasretini çektiğin kuzun bak artık kollarında. Sana muhtaç, sana hasret, sana aciz.. Yapma etme. Annesin sen. Anne olamadım deyip durma artık. Aslanlar gibi annesin. Buna mecbursun. Elindeki oyuncak değil, bir emanet. Koru, kolla hadi onu. Sımsıkı sarıl. Kocaman kocaman kucakla. Sev, sevebildiğin kadar. Rengi kararmaya yüz tutmuş bu dünyaya, güzel ve sevgi dolu bir yürek yetiştir. Oğlum.. 4 yaşında, annesine kıyamayan, annesine hayatı öğreten, minicik dünyasına kocaman sevgiler sızdıran oğlum.. Pamuk şekerinin yakışıklı abisi. Kuzum..

Hayat Gibi..

Acımasızsın, isyankarsın. Vafasızsın, riyakarsın. Hem günahsız hem günahkarsın hayat gibi.. Hayat gibi..
Doğum öncesi izin ve doğum raporlarım için 2 aydır koşturmasın bugün son günüydü. Kimseyi işbilmezlikle suçlamak istemesemde birsürü işbilmez yüzünden ordan oraya koşturduk bi eşim bi ben. Bugün Ümraniye SGK ya girdim elimde tüm raporlarım ve tüm boşluklarda toylar ışıklı mırıldandım. Dolandı dilime bir kere. Büttüüüünnn resmi işleri ben bilirim havasındaki emekliliği çoktan gelmiş dedem ve ninemler, birde evrakları getir götür çıktıyı al canım cicim yaptıkları muhtemelen yeni atanmışlar. Evraklarım elden ele dolaştı. Bi gözlüklerin altından bir üstünden bakıldı. Hmmmm, aaa, eee gibi sesler çıkarıldı ve sonunda onaylandı. Sonra çat bir msj. 240 gün ödenek almayı hak kazandınız. PTT diyor mesajda. Yok biz ziraatle çalışıyoruz. Tamam bana farketmez. Para gelisinde orası burası hiç önemli değil.
Ordan çıkıp Buyaka e-bebek mağazasına gittik. Kızımın ilk oyuncağını abisiyle seçmeye çalışıyoruz. Nedense oğlumun gözleri hep kendiyle alakalı oyuncaklara kayıyo :) sonunda bir egzersiz oyuncağı gibi birşeyde karar kıldık. Oğluma da bir oyun hamuru, oooh tamamdır. Tam kasaya geldik, ciddi ama bi espiride gözünden yaş gelene kadar gülebilecek bir kasiyer. Allahım öyle tiplerin özel olduğunu düşünüyorum. Kıza hangi mimikle konuşsam diye bocalıyosun. Kasada tam ödeme yapıcaz demez mi şu kadar daha olsaydı 12 taksit. Varya nasıl biliyolar işlerini. Helal size. Hadi o miktarı tamamladık. 12 taksiti hak ettik! Ama bi uyku tulumu 200tl olur mu arkadaş. Olmuş valla, yapmışlar. Yuh olsun. İnsanlar 200 tlye 1 aylık gıda harcaması yapıyo. Neyse derin mevzular, daldık mı çıkamayız. Dalmak derken çok fena uykuya kaş göz değil mışıl mışıl dalasım var. Kuzucuklarım uyumuş, hava üşümüş ama evim sıcacık. Mis mis uyumaya.. Haydi iyi geceler..

Yorgun bir gün..

Bu sabah erken kalkılmak zorunda kalındı. Fransa'ya eşimi uğurladık. Cannes Film Festivaline.. Eşimin sağsalim dönmesi dışında oğlumla ben gelecek hediyelere takmış durumdayız :) evde durumdan etkilenmeyen tek bir kişi var minik uğurböceğimiz :)
Minik kızım 2,5 aylık ve ben bazen acemileşiyorum. Yüzüstü uyumasını pek sevmesemde küçük hanım öyle rahat ediyor. Ama önce mutlaka kucak ve uzun uzun bakışmalar. Sürekli abisine benzetecek bişeyler buluyoruz ve abimizde hemen bebek oluveriyo :) oğlum 5 yaşını yaşasada ilk günkü kokusu hala burnumda. Ne kadar büyüsede, küçük kuzum benim o. Hep birlikte bişeyler yapmalıyız. Birlikte top oynamalıyız, resim yapmalıyız, yapboz yapmalıyız, parkta eğlenmeli ve beraber uyumalıyız. Birbirimizi koklaya koklaya, sarıla sarıla. Mandalaları yapmaya da oğlumla birlikte başladık. O minik civcivlerden, arabalardan oluşan mandalasını boyarken, annesi biraz daha soyut takılıyor. Oğlum her seferinde annecim seninki daha güzel oluyo diye diye bir hal oluyo bu arada. Mandala sakinleşmemizi, boyamamızı yaparken bissürü şeyi düşünmemizi sağlıyor. Oğlum içinde odaklanma sorunun aşmasına vesile oluyor. 4-5 yaş çocuğu olanlara tavsiye olunur. Internette birsürü örneği var.. 

Anneyim..

Hemde iki kere anneyim. Oğlum anneeeee bittiiiii derken anneyim, kızım emziğini düşürüp ağladığında anneyim. Tabiki yediklerim telaşlı, içtiğim kahve soğumuş, üzerimde rastgele giyilmiş bir bluz ve parfümüme karışmış kusmuk kokusu. Oğlum sessiz ol kardeşini uyutmaya çalışıyorum dedikçe inadına çıkarılan oyuncak sesleri var bizim evimizde. Bazen öfke, bazen gerginlik, bazen saçmasapan kahkahalar ama çoğu zaman mutluluk var bizim evimizde. 
Kollarında küçük kızını koklamaya çalışırken, sırtında oğluna şakalar yapan bir baba var bizim evimizde. Pazar sabahları anne uyusun diye henüz 2,5 aylık kızını  ağlamasın diye koridorda volta attıran bir baba.. 
Anneannemiz ve dedemizde bizim çatımızın altında bu aralar. Muhabbet gırla yani. Babamın komik halleri, annemin panik halleri, oğlumun şımarmaları ve kızımın herkese dağıttığı agu boncukları :) 
Ne kadar zengin olduğumu bikez daha ve sürekli hissediyorum bu aralar. Annesiyle küs olanlar.. Ailesini takmayanlar.. Baba saygısı bilmeyenler.. Hayırsız evlatlar.. Süt içemeyen minik yürekler.. Kocaman mutluluğumun içinde bunlar aklıma gelince kararıyo birden hava. Işıklar sönüveriyo. Rabbim yardım et o minik bebeklere diyorum. Kızım adına ben şükrediyorum. İçtiği ve içeceği tüm sütler için. Evimde atılan tüm kahkahalar için. Yediğimiz her lokma ve bugün de içebildiğim kahvem ve  saymakla bitiremeyeceğim tüm nimetler için. Teşekkürler Allah'ım..

Yeni bir sabah..

Dinlenmiş olarak uyandık bu sabah maaile. Aynaya şöyle bir baktık, yeter. Kahvaltıya bişeyler yapmak lazım. Şöyle hem kolay hem lezzetli. KREP, evet evet KREP iyi bi seçenek. En sütlüsünden, en tuzsuzundan. İsteyen peynir sarsın, isteyen salça sürsün. Ama biz bu sabah oğlumun favorisi olan tahinli pekmezli yedik. Nam nam nam :) bir annenin yemeklerinin beğenilmesi hakikatten nefis bir duygumuş. Evimizin en miniği uyuyamadı bir türlü yalnız. Ne yapmak lazım. Sıcakık bir banyonun ardından mışıl mışıl uyumaksa vazgeçilmezimiz. Hemen minik bir bıcı bıcı, bu iş de tamamdır. Şimdi minicik dünyamızın içindeki rutin işlerimizi yapmaya geldi sıra. 
 

Başlangıç..

Zamansız bir başlangıç oldu belki, belkide tam zamanı. Enerjik, huzurlu, mutlu bir günün ardında yorgun düşen bir çift mavi gözle bir başlangıç. İçinde ne fırtınalar koptuğundan haberi olmayan bir kadınım. Anlık hüzünleri olan. Hemencecik mutlu oluveren, çok bekleyen ama hep bekleyen bir kadın. Korkak birazcık. Alabildiğine cesur. Bir o kadar çocuk. Ama çok güçlü hisseden bir anne. İçinde en minicik fırsatta akmaya hazır ve birbiriyle yarışan gözyaşları olan, sırf oğlu istiyor diye kocaman kocaman gülen bir kadın. Yazacak çok hikayesi olan ve çok hikayeler uydurabilen. Yolda gördüğü herkese bir yaşam yazan ve kafasında bin tilki dolaşan bir kadın.. Karmakarışık. Aslında çok sade..