Yeni bir sabah..

Dinlenmiş olarak uyandık bu sabah maaile. Aynaya şöyle bir baktık, yeter. Kahvaltıya bişeyler yapmak lazım. Şöyle hem kolay hem lezzetli. KREP, evet evet KREP iyi bi seçenek. En sütlüsünden, en tuzsuzundan. İsteyen peynir sarsın, isteyen salça sürsün. Ama biz bu sabah oğlumun favorisi olan tahinli pekmezli yedik. Nam nam nam :) bir annenin yemeklerinin beğenilmesi hakikatten nefis bir duygumuş. Evimizin en miniği uyuyamadı bir türlü yalnız. Ne yapmak lazım. Sıcakık bir banyonun ardından mışıl mışıl uyumaksa vazgeçilmezimiz. Hemen minik bir bıcı bıcı, bu iş de tamamdır. Şimdi minicik dünyamızın içindeki rutin işlerimizi yapmaya geldi sıra. 
 

Başlangıç..

Zamansız bir başlangıç oldu belki, belkide tam zamanı. Enerjik, huzurlu, mutlu bir günün ardında yorgun düşen bir çift mavi gözle bir başlangıç. İçinde ne fırtınalar koptuğundan haberi olmayan bir kadınım. Anlık hüzünleri olan. Hemencecik mutlu oluveren, çok bekleyen ama hep bekleyen bir kadın. Korkak birazcık. Alabildiğine cesur. Bir o kadar çocuk. Ama çok güçlü hisseden bir anne. İçinde en minicik fırsatta akmaya hazır ve birbiriyle yarışan gözyaşları olan, sırf oğlu istiyor diye kocaman kocaman gülen bir kadın. Yazacak çok hikayesi olan ve çok hikayeler uydurabilen. Yolda gördüğü herkese bir yaşam yazan ve kafasında bin tilki dolaşan bir kadın.. Karmakarışık. Aslında çok sade..